குறையொன்றுமில்லை
(முதல்
பாகம்)
அத்தியாயம் 13
பகவானுக்கும் நமக்கும் ஒன்பது வித சம்பந்தம் என்று சாஸ்திரத்திலே சொல்வார்கள் அதில் ஒன்று பதி-பத்னி பாவம். அவன் பதி; நாமெல்லாம் பத்னி. கோபிகாஸ்த்ரீகள் வெளிப்படுத்தியது இந்த பாவம். பரமாத்மா வேணுகானம் பண்ணியபோது குழந்தைக்கு தலைபின்னிக் கொண்டிருந்தவர்களும், பர்த்தாவுக்கு சிசுருஷை செய்து கொண்டிருந்தவர்களும், மாடு கன்றைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தவர்களும் தங்கள் காரியங்களை விட்டுவிட்டு அவனிடத்திலே போய்விட்டார்கள்.
பகவான் அவர்களிடத்திலே கேட்டான், "இப்படி பர்த்தாவை விட்டுட்டு ஒடி வந்துவிட்டீர்களே இது தோஷமில்லையா...?
கோபிகாஸ்த்ரீகள் வெட்கத்திலே தலை குனிந்து காலால் பூமியைக் கீறினார்கள். "விச்வாத்மா இல்லையா நீ? எல்லோருக்கும் பதி அல்லவா நீ? அது எப்படி தோஷமாகும்?" என்றார்கள்.
இங்கேயிருந்து ஒரு கணவன் மனைவி திருவல்லிக்கேணி போனார்கள். இரண்டு பெரும் பகவானைப் பார்த்து, கைகூப்பி சேவிக்கிறார்கள். பத்னி உரத்த குரலில் அந்த பார்த்த சாரதி பெருமாளைப் பார்த்து, என் பதியே விச்வஸ்ய பதியே! உன்னை விட்டால் கதி ஏது? என்று கதறுகிறாள். அவள் பக்கத்திலே நிற்கும் கணவனுக்குக் கோபம் வருகிறதா என்றால் இல்லை.
ஸ்த்ரீ புருஷ பேதமெல்லாம் சரீரத்துக்குத் தானே தவிர ஆத்மாவுக்கு உண்டோ. எனவே எல்லோரும் அவனைப் பதியாக மதிக்கும்படியான இந்த பாவம்.
ஸ்த்ரீகள் அவனைப் பதியாக பாவிப்பது போலவே நிகரான பக்தியுடன் ஆண்களும் அவன் கையைப் பிடித்துக் கொள்ளலாம். ஆத்மா அவன், ஜோதி அவன், விச்வ சப்தத்தினாலே அறியப்படுகின்ற நாராயணன் அவன்.
விச்வரூபனானவன் எம்பெருமான் என்று பார்த்தோம். விச்வ சப்தத்தினாலே பத்து அவதாரங்களும் பேசப்படுகின்றன. இந்த அவதாரங்கள் எல்லாமே பின்னால் சஹஸ்ர நாமத்திலே வருகின்றன.
வேதத்தை மீட்க பரமாத்மா மத்ஸ்யாவதாரம் பண்ணினான். அப்போது விச்வத்தினாலே வேதங்கள் மீட்கப்பட்டன என்று பொருள்பட சுலோகம் இருக்கிறது. இதிலே விச்வம் என்ற சொல் மத்ஸ்ய ரூபியக் குறிக்கிறது. நம்மைக் காட்டிலும் பகவான்தான் அதிகமாக வேத சம்ரக்ஷணம் பண்ணுகிறான். நாம் பண்ணுவது ரொம்ப குறைவு. பகவான் இப்படி ஏன் வேதத்தை சம்ரக்ஷணம் பண்ணுகிறான். ஏனென்றால் வேதம் அழிந்துவிட்டால் அவனை நாம் உணர முடியாது.
வேதம் இருக்கிறதென்றால் பரமாத்மா இருக்கிறான். வேதம் இல்லை என்றால் பரமாத்மா இல்லை என்பது சாஸ்திரம் சொல்லும் உண்மை. சாஸ்திர அறிஞர்கள் சொல்லுகிறார்கள்.
இதிலே முதல் பகுதியை எல்லோரும் ஒப்புக் கொள்வோம். வேதம் இருக்கிறது என்றால் பரமாத்மா இருக்கிறான். ஆனால் வேதம் இல்லை என்றால் பரமாத்மா இல்லை என்று எப்படிச் சொல்லலாயிற்று? இந்த உலகத்திலே வேத பாராயணமே யாரும் பண்ணுவதில்லை; அப்போ பரமாத்வே இல்லைன்னு சொல்லி விட முடியுமா? இதன் பொருள் என்னவென்றால், வேதம் இருந்தால்தான், அதன் மூலமாக பரமாத்வை நாம் உணர முடியும்.
வேதம்தான் பரம பிரமாணம். அதனால்தான் நம் மீது எல்லையில்லாக் கருணைகொண்ட பகவான், அவனை நாம் உணரும் பொருட்டு அதைத் தன ஹ்ருதயத்திலே தரித்துக் கொண்டிருந்தான். சிருஷ்டியிலே மீண்டும் அதை உபதேசம் பண்ணினான். பிரளயத்திலேயும் கூட சகலத்தையும் தாங்குகிறவன் அவன்.
ஒரு பொருள் புறப்பாடின்றி முழுவதும் அகப்படக் கரந்து ஓர் ஆலிலைச் சேர்ந்தவன் ஒரு வடபத்ரசாயி..
ஒரு சின்ன ஆலந்தளிரிலே எல்லாவற்றையும் விழுங்கின விச்வம் என்று சொல்லக்கூடிய பரமாத்மா படுத்துக் கொண்டிருக்கிறான். இதைக் கேட்கிற நமக்கெல்லாம் என்ன சந்தேகம் வரும்? ஒரு சின்ன ஆலந்தளிர் அவ்வளவு பளுவான வஸ்துவைத் தாங்க முடியுமா? அந்த தளிரா அவனைத் தாங்குகிறது? அதையும் சேர்த்துத் தாங்குகிறவன் அவன்தானே.
ஆகையினாலே பரமாத்மா இளந்தளிரிலே படுத்திருப்பதைப் பார்த்தால், அவன்தான் சகலத்தையும் தாங்குபவன் என்பதை நேரே நமக்குள்ளேயும் காட்டிக் கொடுக்கும்படியாக அந்தக் காட்சி இருக்கிறது.
அதுதான் அகடிதகடான சாமர்த்தியம். அகடிதம் என்றால் பண்ண முடியாதது. பண்ண முடியாததையும் சாட்சியாய் பிரளய காலத்திலேயே அந்த இளம் ஆலந்தளிரிலே படுத்திருக்கிறான்.
தர்க்க சாஸ்திரத்திலே, தொன்னைக்கு நெய் ஆதாரமா? நெய்க்கு தொன்னை ஆதாரமா? என்று ஒரு வாதம் எழுந்தது. இந்த தொன்னைக்கே ஒரு சிறப்பு. அதைத் தைக்கிறதே ஒரு கலை. அந்தக் கலையைத் தெரிந்து வைத்துக் கொண்டவன் பாதி வாத்தியார் என்று சொல்வார்கள். ஏனென்றால் ஹோமம் பண்ணுவதற்கான நெய்யை தொன்னைகள் தைத்து அதிலேதான் வைத்துக் கொள்வது. அதைச் சரியாய் தைக்காமல் போனால் ஒரு பக்கமாய்ச் சாய்த்து நெய் கொட்டிவிடும்.
சரி, இப்படி யக்ஞத்துக்குத் தேவையான நெய்யைத் தாங்குகிறதே அந்த தொன்னை.. ஒரு பெரிய தொன்னை.. அதில் நிறைய நெய். இவற்றிலே எது, எதைத் தாங்குகிறது? என்பது சர்ச்சை.
சர்ச்சையிலே ஒருத்தர் சொன்னார் "பிரத்யக்ஷம் பிரமாணம்". நேரே நாம் கண்ணால் பார்கிறோமே... அந்த நெய், தொன்னையிலே வைக்கப்படுவதினாலே தாங்குவது தொன்னை, தாங்கப்படுவது நெய், என்றார்.
சிலர் இவருடைய கருத்தை மறுத்து விட்டார்கள். தாங்குவது தொன்னை இல்லை. தாங்குவது நெய். தாங்கப்படுவது தொன்னை... நெய்யினால் தொன்னை தாங்கப்படுகிறது என்றார்கள்.
இது பிரத்யக்ஷத்துக்கு (கண்ணால் பார்ப்பதற்கு) விரோதம். ஆனால் சாஸ்திர திருஷ்டியாக அவர்கள் சொல்கிறார்கள். அதையும் நாம் ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும். எப்படி?
என்ன நடக்கிறது அவ்விடத்திலே? ஹோமம் நடக்கிறது. ஹோமம் என்கிற காரியத்துக்குத் தொன்னை வேணுமா? நெய் வேணுமா? நெய்தான்! நெய்யானது உண்டு பண்ணுகிறது. அவ்வாறு உண்டு பன்னுவதாலே நெய்தான் தொன்னையைத் தாங்குகிறது. யாராவது இல்லை என்று முடியுமா
தர்க்க சாஸ்திரத்தினாலே இப்படி இருக்கு என்பதை இல்லை எனப் பண்ணிவிடலாம். இல்லை என்பதை இருக்கு என்றும் ஆக்கிவிடலாம். தர்க்க சாஸ்திரத்திலே ஒருவனுக்குச் சாமர்த்தியம் இருந்துவிட்டால், அவனால் சாதிக்க முடியாததே கிடையாது.
அஹோபில மடத்தின் நாற்பத்திரண்டாவது குரு ஸ்ரீமத் அழகிய சிங்கர் ஒரு கதை சொல்லுவார். வியாகரணம், ஜோதிஷம், தர்க்கம் என்று எல்லாவற்றையும் கற்ற நிபுணர் ஒருவர். அவர் தன்னைப் போலவே எல்ல சாஸ்திரங்களையும் ஒரே நபருக்குச் சொல்லித் தருவது கஷ்டம் என்று முடிவுக்கு வந்தார். தர்க்க சாஸ்திரத்தை ஒருவனுக்கும், ஜோதிஷத்தை வேறு ஒருத்தனுக்கும், வியாகரணத்தை இன்னொருவனுக்கும் சொல்லிக் கொடுத்தார். வியாகரணம் படிப்பவன் வந்தால், பல்லைத் தேய்த்துக் கொண்டே அவனுக்குப் பாடம் சொல்லித் தருவாராம். அவன் அப்படியே, பாவம் அதை எழுதிக் கற்றுக் கொள்வான். ஜோதிஷம் கற்றுக் கொள்பவன் வந்தால், துணிகளைத் துவைத்தபடி பாடம் நடத்துவாராம். தர்க்க சாஸ்திரம் படிக்க வருகிறவனை மட்டும் பக்கத்திலே உட்கார வைத்துக் கொண்டு, அவன் தொடையைப் பிடித்து இழுத்துச் சொல்லித் தருவாராம்.
சர்ச்சையிலே ஒருத்தர் சொன்னார் "பிரத்யக்ஷம் பிரமாணம்". நேரே நாம் கண்ணால் பார்கிறோமே... அந்த நெய், தொன்னையிலே வைக்கப்படுவதினாலே தாங்குவது தொன்னை, தாங்கப்படுவது நெய், என்றார்.
சிலர் இவருடைய கருத்தை மறுத்து விட்டார்கள். தாங்குவது தொன்னை இல்லை. தாங்குவது நெய். தாங்கப்படுவது தொன்னை... நெய்யினால் தொன்னை தாங்கப்படுகிறது என்றார்கள்.
இது பிரத்யக்ஷத்துக்கு (கண்ணால் பார்ப்பதற்கு) விரோதம். ஆனால் சாஸ்திர திருஷ்டியாக அவர்கள் சொல்கிறார்கள். அதையும் நாம் ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும். எப்படி?
என்ன நடக்கிறது அவ்விடத்திலே? ஹோமம் நடக்கிறது. ஹோமம் என்கிற காரியத்துக்குத் தொன்னை வேணுமா? நெய் வேணுமா? நெய்தான்! நெய்யானது உண்டு பண்ணுகிறது. அவ்வாறு உண்டு பன்னுவதாலே நெய்தான் தொன்னையைத் தாங்குகிறது. யாராவது இல்லை என்று முடியுமா
தர்க்க சாஸ்திரத்தினாலே இப்படி இருக்கு என்பதை இல்லை எனப் பண்ணிவிடலாம். இல்லை என்பதை இருக்கு என்றும் ஆக்கிவிடலாம். தர்க்க சாஸ்திரத்திலே ஒருவனுக்குச் சாமர்த்தியம் இருந்துவிட்டால், அவனால் சாதிக்க முடியாததே கிடையாது.
அஹோபில மடத்தின் நாற்பத்திரண்டாவது குரு ஸ்ரீமத் அழகிய சிங்கர் ஒரு கதை சொல்லுவார். வியாகரணம், ஜோதிஷம், தர்க்கம் என்று எல்லாவற்றையும் கற்ற நிபுணர் ஒருவர். அவர் தன்னைப் போலவே எல்ல சாஸ்திரங்களையும் ஒரே நபருக்குச் சொல்லித் தருவது கஷ்டம் என்று முடிவுக்கு வந்தார். தர்க்க சாஸ்திரத்தை ஒருவனுக்கும், ஜோதிஷத்தை வேறு ஒருத்தனுக்கும், வியாகரணத்தை இன்னொருவனுக்கும் சொல்லிக் கொடுத்தார். வியாகரணம் படிப்பவன் வந்தால், பல்லைத் தேய்த்துக் கொண்டே அவனுக்குப் பாடம் சொல்லித் தருவாராம். அவன் அப்படியே, பாவம் அதை எழுதிக் கற்றுக் கொள்வான். ஜோதிஷம் கற்றுக் கொள்பவன் வந்தால், துணிகளைத் துவைத்தபடி பாடம் நடத்துவாராம். தர்க்க சாஸ்திரம் படிக்க வருகிறவனை மட்டும் பக்கத்திலே உட்கார வைத்துக் கொண்டு, அவன் தொடையைப் பிடித்து இழுத்துச் சொல்லித் தருவாராம்.
இதை, குருவின் பத்னி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். இரண்டு பேருக்கும் உதாசீனமாகச் சொல்லித் தருகிறார். தர்கத்தை மாத்திரம் இழைச்சு இழைச்சு சொல்லித் தருகிறாரே?என்று மனசிலே தோன்ற அவரிடமே கேட்டாள். "சுவாமி! எல்ல சாஸ்திரங்களும் நமக்குக் கண் போன்றவைதானே! ஒரு சாஸ்திரம் இல்லையென்றால் நம்மால் ஜீவிக்க முடியுமா? அப்படியிருக்கும்போது உமக்கு ஏன் இந்த ஓரவஞ்சனை? பட்சபாதம்? இது பாவ்யமா?
"உனக்கு நான் சொன்னால் தெரியாது. நாளைக்குக் காட்டறேன்" என்று பதில் சொன்னார் குரு. "நாளைக்குக் காட்டறதா"? "நான் காட்டப் போவதில்லை, நீயே உன் செயலாலே தெரிந்து கொள்வாய்".
மறுநாள் "குருவின் காதிலே ஓர் ஓணான் புகுந்து விட்டது; அதனால் அவர் மாண்டு விட்டார்" என்று ஒரு வாக்கியத்தைப் பத்னிக்குச் சொல்லிக் கொடுத்து, அதை மூன்று மானவர்களிடத்திலும் சொல்லச் சொன்னார்.
வியாகரணம் படிக்கிறவன் வந்தான். அவனிடம் குரு பத்னி இதைச் சொன்னபோது, அவள் சொன்ன வாக்கியத்தின் இலக்கணத்திலே அவனுக்குச் சந்தேகம் வந்து விட்டது. உடனே அதைச் சரி பார்க்க நூல்களைத் தேடித் போனான்.
ஜோதிடம் படிக்கிறவனிடமும் அதையே சொன்னாள். அவனோ "சனி தசையானால் நீங்கள் சொல்வது போல் நடக்கக் கூடும். குருதசையிலே நடக்காதே" என்று குருவின் ஜாதகத்தைத் தேடித் பார்க்கப் போய்விட்டான்.
இத்தனையும் கேட்டபடி குரு சமையல் அறையின் மறைவிலே இருந்து சிரித்துக் கொண்டிருக்கிறார்.
மூன்றாவதாக தர்க்கம் படிப்பவன் வந்தான். அதே விஷயத்தை குரு பத்னி அவனிடம் சொன்னதுதான் தாமதம் "அசம்பவம்" என்றான் அவன். "நீங்கள் சொன்னது நடந்திருக்க முடியாது".
"ஏன் அப்படிச் சொல்கிறாய்".
"குருவினுடைய காது துளை சிறியது. ஓணான் அவர் காதுக்குள்ளே எப்படி நுழையும்? நீங்கள் சொல்வது மாதிரி ஒரு வேளை ஓணான் நுழைந்து குரு மாண்டு போய் விட்டார் என்றே வைத்துக் கொள்வோம். இப்படி நீங்கள் சிரித்தபடி என்னிடம் பேசுவீர்களா? நித்தியம் கணவன் மனைவி சண்டை நடக்கும் ஒரு கிரஹத்திலே கூட பர்த்தா மாண்டு போனால் பத்னி அழுவாள். நீங்களோ அழாமல் சிரித்தபடி இருக்கிறீர்கள். ஆசார்யரே என்னைப் பரீட்சை பண்ண வேண்டாம். வெளியே வாருங்கள்" என்றான் தர்க்க சாஸ்திர மாணவன்.
"சத்சிஷ்யனே" என்று ஓடி வந்து அவனைக் கட்டிக் கொண்டார் குரு. "இப்போ புரிகிறதா தர்க்க சாஸ்திர மகிமை" என்று பத்னியைப் பார்த்துக் கேட்டார்.
இடம், பொருள், ஏவல் அறிந்து பேசும்படியான புத்தி கூர்மை தர்க்க சாஸ்திரத்தைப் படிப்பவருக்கு அமைகிறது. இப்படிப் பட்ட தர்க்க சாஸ்திரம் சொல்வதுதான் தொன்னைக்கு நெய் ஆதாரம் என்கிற உண்மை.
"ஆலிலைக்கு பகவான் ஆதாரமா? பகவானுக்கு அது ஆதாரமா? என்றால் பகவானே விச்வமாக இருக்கிறபோது அதில் ஒரு துளி தானே ஆலிலை. அதையும் சேர்த்து அல்லவா தாங்குகிறான் என்று ஆகிறது. இப்படி தர்க்க வாதத்திலே முடிவு கிடைக்கிறது. ஆனால் அந்த தர்க்கத்தையும் தாண்டி நிற்கக் கூடிய விச்வபதி அவன். ஆலிலை அவனைத் தாங்குவதாகத் தோன்றுகிறது. ஆனால் ஆலிலையோடு, விச்வத்தையும் அதிலுள்ள வேதங்களையும் சேர்த்து அல்லவா பகவான் தாங்கிக் கொண்டிருக்கிறான்.
எனவேதான் வேதங்களைக் காப்பாற்ற அவன் எடுத்த மத்ஸ்யாவதாரம், விச்வம் என்கிற சப்தத்தாலே அறியப்படுகிறது.
தொடரும்...
"உனக்கு நான் சொன்னால் தெரியாது. நாளைக்குக் காட்டறேன்" என்று பதில் சொன்னார் குரு. "நாளைக்குக் காட்டறதா"? "நான் காட்டப் போவதில்லை, நீயே உன் செயலாலே தெரிந்து கொள்வாய்".
மறுநாள் "குருவின் காதிலே ஓர் ஓணான் புகுந்து விட்டது; அதனால் அவர் மாண்டு விட்டார்" என்று ஒரு வாக்கியத்தைப் பத்னிக்குச் சொல்லிக் கொடுத்து, அதை மூன்று மானவர்களிடத்திலும் சொல்லச் சொன்னார்.
வியாகரணம் படிக்கிறவன் வந்தான். அவனிடம் குரு பத்னி இதைச் சொன்னபோது, அவள் சொன்ன வாக்கியத்தின் இலக்கணத்திலே அவனுக்குச் சந்தேகம் வந்து விட்டது. உடனே அதைச் சரி பார்க்க நூல்களைத் தேடித் போனான்.
ஜோதிடம் படிக்கிறவனிடமும் அதையே சொன்னாள். அவனோ "சனி தசையானால் நீங்கள் சொல்வது போல் நடக்கக் கூடும். குருதசையிலே நடக்காதே" என்று குருவின் ஜாதகத்தைத் தேடித் பார்க்கப் போய்விட்டான்.
இத்தனையும் கேட்டபடி குரு சமையல் அறையின் மறைவிலே இருந்து சிரித்துக் கொண்டிருக்கிறார்.
மூன்றாவதாக தர்க்கம் படிப்பவன் வந்தான். அதே விஷயத்தை குரு பத்னி அவனிடம் சொன்னதுதான் தாமதம் "அசம்பவம்" என்றான் அவன். "நீங்கள் சொன்னது நடந்திருக்க முடியாது".
"ஏன் அப்படிச் சொல்கிறாய்".
"குருவினுடைய காது துளை சிறியது. ஓணான் அவர் காதுக்குள்ளே எப்படி நுழையும்? நீங்கள் சொல்வது மாதிரி ஒரு வேளை ஓணான் நுழைந்து குரு மாண்டு போய் விட்டார் என்றே வைத்துக் கொள்வோம். இப்படி நீங்கள் சிரித்தபடி என்னிடம் பேசுவீர்களா? நித்தியம் கணவன் மனைவி சண்டை நடக்கும் ஒரு கிரஹத்திலே கூட பர்த்தா மாண்டு போனால் பத்னி அழுவாள். நீங்களோ அழாமல் சிரித்தபடி இருக்கிறீர்கள். ஆசார்யரே என்னைப் பரீட்சை பண்ண வேண்டாம். வெளியே வாருங்கள்" என்றான் தர்க்க சாஸ்திர மாணவன்.
"சத்சிஷ்யனே" என்று ஓடி வந்து அவனைக் கட்டிக் கொண்டார் குரு. "இப்போ புரிகிறதா தர்க்க சாஸ்திர மகிமை" என்று பத்னியைப் பார்த்துக் கேட்டார்.
இடம், பொருள், ஏவல் அறிந்து பேசும்படியான புத்தி கூர்மை தர்க்க சாஸ்திரத்தைப் படிப்பவருக்கு அமைகிறது. இப்படிப் பட்ட தர்க்க சாஸ்திரம் சொல்வதுதான் தொன்னைக்கு நெய் ஆதாரம் என்கிற உண்மை.
"ஆலிலைக்கு பகவான் ஆதாரமா? பகவானுக்கு அது ஆதாரமா? என்றால் பகவானே விச்வமாக இருக்கிறபோது அதில் ஒரு துளி தானே ஆலிலை. அதையும் சேர்த்து அல்லவா தாங்குகிறான் என்று ஆகிறது. இப்படி தர்க்க வாதத்திலே முடிவு கிடைக்கிறது. ஆனால் அந்த தர்க்கத்தையும் தாண்டி நிற்கக் கூடிய விச்வபதி அவன். ஆலிலை அவனைத் தாங்குவதாகத் தோன்றுகிறது. ஆனால் ஆலிலையோடு, விச்வத்தையும் அதிலுள்ள வேதங்களையும் சேர்த்து அல்லவா பகவான் தாங்கிக் கொண்டிருக்கிறான்.
எனவேதான் வேதங்களைக் காப்பாற்ற அவன் எடுத்த மத்ஸ்யாவதாரம், விச்வம் என்கிற சப்தத்தாலே அறியப்படுகிறது.
தொடரும்...
No comments:
Post a Comment